https://www.echoroukonline.com/
Aš-Šurūq bawwāba / Algeria
A korábbi védelmi miniszter… egy történet tele ellentmondásokkal és rejtélyekkel
Ez Nazzār tábornok története al-Šādlī-val, Bū Ḍiyāf-fal és Zirwāl-lal
Muḥammad Muslim
Az aš-Šurūq politikai szerkesztője
2019/08/07
Így járult hozzá “a nyugalmazott tábornok” Bū Taflīqa elnökké válásához
Hālid Nizzār, a korábbi védelmi miniszter és nyugalmazott vezérőrnagy, aki ellen nemzetközi elfogató parancsot adott ki a katonai bíróság, az egyik leginkább figyelemreméltó személy Algériában a függetlenség után álláspontjai és döntései miatt még vezető beosztása idején az állam szintjén, de még utána is.
A név, Hālid Nizzār a múlt század ‘80-as éveiben tűnt fel, amikor a korábbi elnök, aš-Šādlī bin Ğadīd védelmi miniszternek nevezte ki, azóta pedig a algír állam erős embereként vált ismertté. Nagy szerepet játszott aš-Šādlī eltávolításában 1992 telén, ami alkotmányos válságot okozott katasztrófális hatásokkal az országra nézve.
Ezt az alkotmányos válságot egy vákuum jellemezte, mely egészen a köztársasági elnöki posztig ért fel és amit a Legfelsőbb Államtanács próbált meg betölteni, de nem bizonyult képesnek rá. Tudva lévő, hogy ennek Nizzār volt az egyik legbefolyásosabb és leghathatósabb döntésekkel bíró tagja.
A korábbi védelmi miniszter neve egybeforrt azzal a válsággal, amiben az ország élt a múlt század ‘80-as éveiben, és ami több mint 200 ezer ember megölését okozta a még hivatalos körök által emlegetett statisztikák szerint is, beleértve a korábbi elnököt, ‘Abd al-‘Azīz Bū Taflīqa-t.
A korábbi és elárult elnök, Muḥammad Bū Ḍiyāf fia, aki soha egy napra sem szűnt meg Nizzārt azzal vádolni, hogy az állt volna az apja elleni leszámolás mögött egy drámai eseményben 1992 júniusában ‘Annābában, küzdelmet indított és követelte [Nizzār] elszámoltatását együtt Tawfīq tábornokkal és Ismā‘īl al-‘Ammārī-val.
Nizzār… aš-Šādlī baklövése
A korábbi védelmi miniszter nevének feltűnése azokban a válságokban, amiket az ország átélt a második évezred végén nem szorítkozott a ‘90-es évek válságára, de erősen jelen volt annak megalapozásánál. Igazság szerint a nyugalmazott tábornokot vádolják a tüntetők elleni erőszakkal is 1988 október 5-én, ami [a tüntetés] megnyitotta az utat az algírok számára, hogy megszabadulhatnak az egypártrendszertől.
Nizzār tábornok neve szintén feltűnt azon személyek közt, akik felelősek voltak több ezer elrabolt ember eltűnéséért a vérvörös évtized során. Nevét az elraboltak családjai kapták fel tüntetéseik során az emberi jogokért felelős ombudsman [irodája] előtt az Addis Abeba téren a harmadik évezred elején.
Aš-Šādlī emlékirataiban úgy említi, hogy élete legnagyobb elkövetett hibája volt Nizzār kinevezése védelmi miniszterré. Ez a meggyőződése egészen addig nem vált sziklaszilárddá, míg szembe nem nézett a Nizzār, és a katonai berkekben lévő barátai által ellen irányított “összeesküvésekkel”. Minderre pedig annak ellenére került sor, hogy figyelmeztetések érték erről aš-Šādlī-t a barátai részéről.
Zirwāl és Nizzār… sokszoros visszacsapások az elvesztegetett évek után
Bár Nizzār-t a korábbi elnök, al-Yamīn Zarwāl eltávolította, továbbra is befolyásos maradt a korábban a francia hadseregből dezertált tiszti körökben lévő barátai útján. Ezen a módon közel maradt a politika világához azon cikkei útján, amiket ő jegyzett a hatalomhoz közeli újságokban a múlt század ‘80-as éveiben. Ez felbőszítette Zirwālt, így úgy döntött, hogy eltávolítja a katonai szervezetből 1996-ban, legalábbis Nizzār vallomása szerint, amit az “aš-Šurūq”-nak adott 2015-ben.
A Nizzār és Zirwāl közti kapcsolatban vagy egy emlékezetes eset 1987-ből a katonai irányítás újraszervezése körül, amikor is aš-Šādlī elnök támogatta tanácsadói testülete elnökét, al-‘Arabī bil-Hayr-t, ami Nizzār győzelmét hozta Zirwāl-lal szemben, aki erre válaszul bedobta akkor a törülközőt.
Az “aš-Šurūq” birtokában vannak hitelesített dokumentumok, amik arra utalnak, hogy a korábbi védelmi miniszternek döntő szerepe volt a korábbi köztársasági elnöknek, ‘Abd al-‘Azīz Bū Taflīqa-nak a hatalomba jutásában húsz évvel ezelőtt. Ezt a vallomást erősítette meg Nizzār az “aš-Šurūq” -nak négy évvel ezelőtti híres interjújában, ami sok szereplőt arra indított, hogy válaszoljanak erre számos vallomás formájában. Ezek közt a legfontosabb a néhai elnök, aš-Šādlī bin Ğadīd özvegye, Ḥalīma asszony, valamint ugyanígy Muḥammad Batšīn tábornok, ‘Abd al-‘Azīz bil-Hādim, a ‘80-as években a Nemzetgyűlés elnöke, illetve bil-Waṣīf tábornok családja voltak.
Nizzār és Tawfīq… egy elgondolkoztató párbeszéd!
A részletek kapcsán Nizzār megerősíti, hogy ő adott közre egy cikket az egyik hazai újságban 1999-ben és ebben óvott attól, hogy Bū Taflīqa az al-Murādiyya palotába jusson… eközben Nizzār Európában volt távoli gyógykezelésen és egy telefonhívást kapott a Biztonsági és Hírszerzési Hivatal korábbi vezetőjétől, a Tawfīq néven ismert Muḥammad Madyān őrnagytól, (jelenleg az al-Balīda-ban lévő katonai börtönben van), illetve, hogy ebben arra hívta fel, hogy ne zavarjon bele abba tervbe, ami Bū Taflīqa a hatalom jelöltjeként indítja, hiszen ebbe már mindenki megegyezett, legalábbis Nizzār vallomása szerint.
Nizzār megerősíti, hogy egyetértett Tawfīq felhívásával, hogy kijavítsa a hibát amint hazatér a gyógykezelésből az országba. Ez is történt, amikor Nizzār egy újabb cikket adott ki, legalábbis vallomása szerint, és ebben megvédte Bū Taflīqa jelölését azon az alapon, hogy ő a “legkevésbé rossz jelölt”, mindez azután, hogy korábban Bū Taflīqa-t úgy értékelte, mint egyszerűen “egy báb Bū Madyān turbánja alatt”.
Nizzār a pénzügyek és az üzlet világa felé
Ez az álláspont Bū Taflīqa uralma alatt végig jól jött Nizzārnak és eltűnt az a kritika, amit Nizzār időről-irőre használt a hatalmon lévők ellen. Ugyanakkor úgy döntött, hogy átlép a pénzügyek és az üzlet világába pár hónappal azután, hogy Bū Taflīqa az elnöki székbe jutott, mindezt pedig a családja útján, két véget alapítva, az “SLC”-t és a “DIVONA”-t, melyek a nemzetközi internet szolgáltalásra szakosodtak, és amiket aztán a posta és az internet kézbeveetelével a hatalom befagyasztott.
Nizzār családja szintén birtokol egy hatalmas oázist az algír sivatagban, amit komoly technológiával működik és ami kapcsán a nyugalmazott tábornok azt mondta tavaly egy sajtókonferencián, amit az al-Awāsī Hotelben tartottak a fővárosban, hogy az sokat az Algériának, a mezőgazdaságnak és a nemzetgazdaságnak, amely eredményekre véleménye szerint nagy szükség van.
Nizzār és Bū Taflīqa… az érdekek házassága
Egy “érdekközösség” született Bū Taflīqa és Nizzār közt, aminek nyomán az elnök a “leszámoló tábornok” mellé állt egy hosszú jogi ügy nyomonkövetésében, amikor vádat emeltek ellene [Nizzār ellen] Svájcban az Iszlám Üdvfronthoz tartozó aktivisták 2011-ben. Nizzār támogatást kapott az algír államtól annak genfi konzulátusa útján, ami lehetővé tette számára, hogy megússza az ügyet, legalábbis addig, míg azt újra nem nyitották 2018-ban a svájci főügyész leváltása után. Nizzār megerősítette, hogy beszélt as-Sa‘īd Bū Taflīqa-val erről az ügyről és a katonai szervezet elleni vádakról, legalábbis vallomása szerint.
Mielőtt a kapcsolat rosszra nem fordult a Nizzār és a jelenlegi vezetés között, a korábbi védelmi miniszter belekeveredett az ún. “banda [trojka]” elszámoltatási intézkedéseibe egy hosszú cikk útján, amit az “Algèrie Patriotique” oldalon tett közzé, melyet fia, Luṭfī Nizzār birtokol. Ebben a cikkben a korábbi miniszter azzal vádolja a korábbi testvérét és személyes tanácsadóját, as-Sa‘īd Bū Taflīqa-t, hogy az segítő kezet kért a vezérkari főnök, Aḥmad Qā‘id Ṣāliḥ vezérezredes félraállításához, amikor a népi megmozdilás épp kezdett szárba szökkenni. Ez az a vallomás, ami hozzájárult a vádemeléshez, ami as-Sa‘īd Bū Taflīqa bebörtönzése mögött áll.
Nizzār valóban a katonai vezetés mögött állt?
Aztán következett a nemzetközi elfogatóparancs Nizzār és fia ellen, ami kétségessé tette a korábbi védelmi miniszter vallomását az eltávolított elnök testvére és személyes tanácsadója ellen. Bizonyos köztes emberek által elfogott információk állnak rendelkezésre, melyek eljutottak a hivatalos szervekhez, ezek pedig arra utalnak, hogy épp Nizzār volt, aki felhívta as-Sa‘īd-ot és nem amiképpen az “Algèrie Patriotique”-on közzétett vallomásban áll, hogy az utóbbi hívta volna őt.
E kettő között áll a katonai bíróság hivatalos vádja
A részletek kapcsán Nizzār megerősíti, hogy ő adott közre egy cikket az egyik hazai újságban 1999-ben és ebben óvott attól, hogy Bū Taflīqa az al-Murādiyya palotába jusson… eközben Nizzār Európában volt távol gyógykezelésen és egy telefonhívást kapott a Biztonsági és Hírszerzési Hivatal korábbi vezetőjétől, a Tawfīq néven ismert Muḥammad Madyān őrnagytól, (jelenleg az al-Balīda-ban lévő katonai börtönben van), aki ebben arra hívta fel, hogy ne zavarjon bele abba tervbe, ami Bū Taflīqa-t a hatalom jelöltjeként indítja, hiszen ebbe már mindenki megegyezett, legalábbis Nizzār vallomása szerint.
Nizzār megerősíti, hogy egyetértett Tawfīq felhívásával, hogy kijavítsa a hibát amint hazatér a gyógykezelésből az országba. Ez is történt, amikor Nizzār egy újabb cikket adott ki, legalábbis vallomása szerint, és ebben megvédte Bū Taflīqa jelölését azon az alapon, hogy ő a “legkevésbé rossz jelölt”, mindez azután, hogy korábban Bū Taflīqa-t úgy értékelte, mint egyszerűen “egy báb Bū Madyān turbánja alatt”.
Nizzār a pénzügyek és az üzlet világa felé
Ez az álláspont Bū Taflīqa uralma alatt végig jól jött Nizzārnak és eltűnt az a kritika, amit Nizzār időről-irőre használt a hatalmon lévők ellen. Ugyanakkor úgy döntött, hogy átlép a pénzügyek és az üzlet világába pár hónappal azután, hogy Bū Taflīqa az elnöki székbe jutott, mindezt pedig a családja útján, két céget alapítva, az “SLC”-t és a “DIVONA”-t, melyek a nemzetközi internet szolgáltalásra szakosodtak, és amiket aztán a posta és az internet kézbeveetelével a hatalom befagyasztott.
Nizzār családja szintén birtokol egy hatalmas oázist az algír sivatagban, ami komoly technológiával működik és ami kapcsán a nyugalmazott tábornok azt mondta tavaly egy sajtókonferencián, amit az al-Awāsī Hotelben tartottak a fővárosban, hogy az sokat Algériának, a mezőgazdaságnak és a nemzetgazdaságnak, amely eredményekre véleménye szerint nagy szükség van.
Nizzār és Bū Taflīqa… az érdekek házassága
Egy “érdekközösség” született Bū Taflīqa és Nizzār közt, aminek nyomán az elnök a “leszámoló tábornok” mellé állt egy hosszú jogi ügy nyomonkövetésében, amikor vádat emeltek ellene [Nizzār ellen] Svájcban az Iszlám Üdvfronthoz tartozó aktivisták 2011-ben. Nizzār támogatást kapott az algír államtól annak genfi konzulátusa útján, ami lehetővé tette számára, hogy megússza az ügyet, legalábbis addig, míg azt újra nem nyitották 2018-ban a svájci főügyész leváltása után. Nizzār megerősítette, hogy beszélt as-Sa‘īd Bū Taflīqa-val erről az ügyről és a katonai szervezet elleni vádakról, legalábbis vallomása szerint.
Mielőtt a kapcsolat rosszra nem fordult a Nizzār és a jelenlegi vezetés között, a korábbi védelmi miniszter belekeveredett az ún. “banda [trojka]” elszámoltatási intézkedéseibe egy hosszú cikk útján, amit az “Algèrie Patriotique” oldalon tett közzé, melyet fia, Luṭfī Nizzār birtokol. Ebben a cikkben a korábbi miniszter azzal vádolja a korábbi elnök testvérét és személyes tanácsadóját, as-Sa‘īd Bū Taflīqa-t, hogy az segítő kezet kért a vezérkari főnök, Aḥmad Qā‘id Ṣāliḥ vezérezredes félraállításához, amikor a népi megmozdulás épp kezdett szárba szökkenni. Ez az a vallomás, ami hozzájárult a vádemeléshez, ami as-Sa‘īd Bū Taflīqa bebörtönzése mögött áll.
Nizzār valóban a katonai vezetés mögött állt?
Aztán következett a nemzetközi elfogatóparancs Nizzār és fia ellen, ami kétségessé tette a korábbi védelmi miniszter vallomását az eltávolított elnök testvére és személyes tanácsadója ellen. Bizonyos köztes emberek által elfogott információk állnak rendelkezésre, melyek eljutottak a hivatalos szervekhez, ezek pedig arra utalnak, hogy épp Nizzār volt, aki felhívta as-Sa‘īd-ot és nem amiképpen az “Algèrie Patriotique”-on közzétett vallomásban áll, hogy az utóbbi hívta volna őt.
E kettő között áll a katonai bíróság hivatalos vádja Nizzār és fia, Luṭfī ellen. Eszerint az (a katonai bíróság) rendelkezik a megfelelő képesítéssel a tábornok ügyében e különös történetben.
Nizzār és fia, Luṭfī ellen. Eszerint az (a katonai bíróság) rendelkezik a megfelelő képesítéssel a tábornok ügyében e különös történetben.
هذه قصة الجنرال نزار مع الشاذلي وبوضياف وزروال
2019/08/07
يعتبر وزير الدفاع الأسبق، اللواء المتقاعد خالد نزار، الذي صدر بحقه أمر دولي بالقبض من قبل القضاء العسكري، الشخصية الأكثر إثارة للجدل في جزائر ما بعد الاستقلال، بسبب مواقفه وقراراته عندما كان مسؤولا كبيرا في الدولة، وحتى بعد ذلك
اسم خالد نزار برز في نهاية ثمانينيات القرن الماضي، عندما عيّن من طرف الرئيس الأسبق، الشاذلي بن جديد، وزيرا للدفاع، ومنذ ذلك الحين بات يعرف بالرجل القوي في الدولة الجزائرية، حيث لعب دورا كبيرا في دفع الشاذلي إلى الخروج من الباب الضيق في شتاء 1992، متسببا في أزمة دستورية كانت لها تداعيات كارثية على البلاد
وتمثلت تلك الأزمة الدستورية في الفراغ الذي حصل على مستوى رئاسة الجمهورية، والذي سعى المجلس الأعلى للدولة جاهدا لملئه، غير أنه بقي عاجزا، علما أن هذا المجلس كان نزار أكثر أعضائه نفوذا وتأثيرا في قراراته
واقترن اسم وزير الدفاع الأسبق بالأزمة التي عاشتها البلاد في تسعينيات القرن الماضي وتسببت في مقتل ما يزيد عن 200 ألف ضحية، في إحصائيات رددها حتى الرسميون، ومنهم الرئيس السابق، عبد العزيز بوتفليقة.
فناصر نجل الرئيس الراحل المغدور محمد بوضياف، لم يتوقف يوما عن اتهام نزار بأنه يقف وراء حادثة تصفية والده في مشهد تراجيدي بعنابة في جوان 1992، وطالب بمحاكمته إلى جانب كل من الجنرال توفيق وإسماعيل العماري
نزاز.. خطيئة الشاذلي!
حضور اسم وزير الدفاع الأسبق، في الأزمات التي عاشتها البلاد في نهاية الألفية الثانية، لم يتوقف عند أزمة التسعينيات، بل حضر بقوة في إرهاصاتها الأولى، فالجنرال المتقاعد، متهم أيضا بقمع مظاهرات الخامس من أكتوبر 1988، التي فتحت المجال أمام تحرر الجزائريين من ربقة الحزب الواحد
كما تم تداول اسم الجنرال نزار كأحد المسؤولين عن اختفاء الآلاف من المفقودين خلال العشرية الحمراء، وقد رفعت عائلات المفقودين اسمه في المظاهرات التي كانت تقام أسبوعيا أمام المرصد الوطني لحقوق الإنسان بساحة أديس ابابا في بداية الألفية الثالثة
ويذكر الشاذلي في مذكراته أن أكبر خطأ ارتكبه في حياته هو تعيينه نزار وزيرا للدفاع، وهي القناعة التي لم تترسخ لديه إلا بعد أن وقف على “المؤامرات” التي قادها نزار وأصدقاؤه في الجيش ضده، وذلك رغم التحذيرات التي تلقاها الشاذلي من أصدقائه بهذا الخصوص
زروال ونزار.. رد الصاع بعد سنوات الضياع
ورغم إخراج نزار من الباب الضيق، من قبل الرئيس الأسبق، اليامين زروال، إلا أنه بقي نافذا من خلال أصدقائه من الضباط الفارين في الجيش الفرنسي، حيث حافظ على البقاء قريبا من المشهد السياسي، من خلال المقالات التي كان يوقعها في بعض الصحف القريبة من السلطة التي حكمت البلاد في تسعينيات القرن الماضي، الأمر الذي أزعج زروال فقرر شطبه من المؤسسة العسكرية في العام 1996، حسب الشهادة التي قدمها نزار لـ”الشروق” في العام 2015
وتذكر ذاكرة العلاقة بين نزار وزروال حادثة وقعت بين الرجلين في 1987 حول إعادة هيكلة الجيش، غير أن الرئيس الشاذلي بدعم من رئيس ديوانه الراحل العربي بلخير، انتصرا لنزار على حساب زروال الذي رمى المنشفة غاضبا حينها
“الشروق” بحوزتها وثائق أخرى موثقة، تشير إلى أن وزير الدفاع الأسبق، كان له دور بارز في إيصال الرئيس السابق، عبد العزيز بوتفليقة، إلى رئاسة الجمهورية قبل عشرين سنة، وهي الشهادة التي أكدها نزار أيضا لـ”الشروق” في حواره الشهير قبل 4 سنوات، والذي حرّك الكثير من الفاعلين، للردّ عليه، في أكثر من شهادة، أهمهم حرم الرئيس الراحل الشاذلي بن جديدة، السيدة حليمة، والجنرال محمد بتشين، ورئيس المجلس الشعبي الوطني بداية التسعينيات، عبد العزيز بلخادم، وعائلة الجنرال بلوصيف
نزار والتوفيق.. المكالمة اللغز!
وعن التفاصيل، يؤكد نزار أنه وقع مقالا في إحدى الصحف الوطنية في عام 1999، حذر فيه، من وصول الرئيس بوتفليقة إلى قصر المرادية.. وبينما كان نزار في رحلة علاجية إلى أوربا، تلقى مكالمة هاتفية من مدير دائرة الاستعلامات والأمن السابق، الفريق محمد مدين المدعو توفيق (موجود حاليا بالسجن العسكري بالبليدة)، يدعوه فيها إلى وقف التشويش على مشروع تقديم بوتفليقة كمرشح للسلطة، لأن الجميع اتفق عليه، وفق شهادة نزار.
وقد أكد نزار حينها أنه التزم مع الجنرال توفيق يومها بتصحيح الخطأ عندما يعود من زيارته العلاجية إلى الوطن، وهو ما حدث، حيث حرر نزار مقالا آخر، على حد ما جاء في شهادته، دافع من خلاله على ترشيح بوتفليقة في 1999، بحجة أنه كان “المرشح الأقل سوءا”، بعدما اعتبر قبلها بوتفليقة بأنه مجرّد “دمية تتخفى تحت برنوس بومدين”
نزار إلى عالم المال والأعمال
وقد ساعد هذا الموقف، نزار طوال فترة حكم الرئيس بوتفليقة، فقد اختفت الانتقادات التي اعتاد نزار توجيهها من حين لآخر لمن هم في السلطة، كما قرر في الوقت ذاته دخول عالم المال والأعمال، أشهرا قليلة بعد تولي بوتفليقة سدة الرئاسة، من خلال إنشاء عائلته شركتي “آس آل سي” و”ديفونا” المختصتين في تسويق خدمات الانترنيت ذات التدفق العالي، واللتين تم توقيفهما مؤخرا من قبل سلطة ضبط البريد والاتصالات الالكترونية.
كما تملك عائلة نزار واحة كبيرة بالصحراء الجزائرية، تتوفر على تقنيات عالية، وقد قال بشأنها الجنرال المتقاعد في ندوة صحفية أقامها العام المنصرم بفندق الأوراسي بالعاصمة، إنها تشكل إضافة للجزائر وللفلاحة وللاقتصاد الوطني، الذي يبقى بحاجة إلى مثل هذه الإنجازات على حد تعبيره
نزار وبوتفليقة.. زواج المصلحة!
“زواج المصلحة” بين بوتفليقة ونزار جسده وقوف الرئيس السابق مع “الجنرال المطارد”، عندما وقع تحت طائل المتابعة القضائية في القضية التي رفعت ضده في سويسرا من قبل ناشطين محسوبين على الجبهة الإسلامية للإنقاذ المحلة في العام 2011، فقد حصل نزار على دعم الدولة الجزائرية عبر قنصليتها في جنيف، وهذا ما مكنه من طي الملف، قبل أن يعاد فتحه مرة أخرى في جوان 2018، بعد تغيير المدعي العام السويسري. وقد أكد نزار أنه تحدث مع السعيد بوتفليقة عن هذا الملف وعن تداعياته على المؤسسة العسكرية، على حد قوله
وقبل أن تسوء العلاقة بين نزار والسلطات الحالية، انخرط وزير الدفاع الأسبق في إجراءات معاقبة ما يوصف بـ”العصابة”، من خلال شهادة مطولة نشرها على الموقع الإلكتروني “ألجيري باتريوتيك”، الذي يملكه نجله لطفي نزار، وفي هذا المقال، اتهم وزير الدفاع الأسبق، شقيق الرئيس السابق ومستشاره الخاص، السعيد بوتفليقة، بأنه طلب منه يد المساعدة لتنحية قائد أركان الجيش الفريق أحمد قايد صالح، بينما كان الحراك الشعبي في عنفوانه، وهي الشهادة التي عززت التهم التي كانت وراء سجن السعيد بوتفليقة
هل وقف نزار فعلا مع قيادة الجيش؟
وقد جاء الأمر الدولي بالقبض على نزار ونجله، ليشكك في الشهادة التي قدمها وزير الدفاع سابقا ضد شقيق الرئيس المستقيل ومستشاره الخاص، ومن بين المعلومات المسربة من قبل بعض الأوساط والتي تفتقد إلى صفة الرسمية، هي أن نزار، هو من اتصل بالسعيد، وليس كما جاء في شهادة “ألجيري باتريوتيك”، أن الأخير هو من اتصل به..
وبين هذا وذاك، يبقى الرسمي هو الذي يتضمنه ملف الاتهام الموجود على مستوى المحكمة العسكرية بالبليدة ضد نزار ونجله لطفي، باعتبارها (المحكمة العسكرية) صاحبة الاختصاص في قضية الجنرال في هذه القضية المثيرة