Író: al-Mayadeen Forrás: al-Mayadeen 2020 szeptember 3 23:00
Kelet-Szíriában szaúdi-emrátusi mozgolódás van amerikai ösztönzésre, a cél pedig megpróbálni megerősíteni a megszállást a térségben. A háttérben rejlő szereplő “Izrael”. Hogyan jelentkezik az emirátusi-izraeli együttműködés stratégiai szinten?
A hírek még mindig szaúdi csapatok érkezéséről szólnak az “aš-Šaddādī” amerikai támaszpontra Kelet-Szíriában, ami néhány nappal ezelőtt történt. Ezek az erők a Nemzetközi Koalícióhoz tartoztak és az “at-Tāğī” támaszponton voltak Irakban.
Ám tekintettel arra, hogy ezek a csapatok még mindig nem mentek el, holott már közel egy hét telt el azóta, ez áz értékeléseket arra vezette, hogy ez talán csak azoknak a szaúdi csapatoknak az előörse, melyek átveszik a Nemzetközi Koalíció erőinek helyét számos kiszivárgott információ szerint, melyek erről az ügyről beszélnek az utóbbi időkben. Főként mert az amerikai szárazföldi csapatok jelenléte immár teher Washington számára és csak kimeríti az amerikai különleges erőket, amelyek a térségben tartózkodnak.
A hírek akar itt meg is állhatnának, de aszerint, amit a török Anadolu hírügynökség közölt arról a nagyarányú emirátusi hírszerzési támogatásról, amit az utóbbi két évben a kurd erőknek nyújtanak számos titkos találkozó után a kurd katonai vezetőkkel, illetve hírszerzési tisztek, ügynökök és technikai szakértők kiküldésével, felmerül a kérdés az amerikai szándékokról a feladatok megosztásáról Rijád és Abū Zabī között Kelet-Szíriában.
Az Emirátusi segítség a “Qasadnak” hasonlít a feladatok felosztásához Washington felügyelete alatt a szaúdi és az emirátusi felek között. Az emirátusi szerep megmutatkozik a hírszerzési szerepben és abban a támogatásban, amit a kurd erőknek adnak politikai célokból. Az Emirátusok szemben áll a török féllel, ezért tehát céljai és érdekei közt szerepel, hogy támogatást nyújtson az Ankarával szemben álló félnek, illetve provokolája Törökországot jelenlétével annak déli határán.
Ezzel szemben e támogatás mellékleteként ott van az izraeli komponens is, ami nem is rejtett és támogatja a kurd erőket. Ennek legutóbbika az, amit a “Qasad” lépett meg az ún. autonóm terület felállításával, melyhez izraeli üzletemberek nyújtottak támogatást több megállapodással és szerződés aláírásával amerikai cégekkel a szír olaj megvásárlására.
A maga részéről Szaúd-Arábia intézi azt a szakadást, ami a törzsekkel függ össze, merthogy Washington be szeretné teljesíteni azt a programot, amit a Szíria elleni háború kezdetétől fogva indított, hogy leválassza az ország keleti részét a nyugatitól, ezzel pedig be akar fektetni ebben a tervbe azzal, hogy szaúdi és emirátusi csapatokat küld be két fél, a törzsek és a kurdok megnyugtatására, köztük pedig egy köztes területet állítson fel. Főként azok után, ahová az ellentétek nagyon komoly szinten jutottak, azaz, hogy fegyveres összecsapások törtek ki.
Washington oldani próbálja a törzsi dühöt és Rijadhoz fordult, mellyel ügy tűnik, hogy ki akarja használni először is a törzsi kapcsolatokat és garanciákat akar adni a törzseknek a kurd döntéshozatali túlsúllyal szemben a térségben, mely provokálta őket és több tíz tüntetéshez vezetett ellene kiterjedve számos térségre. Mindez az “al-Baqqāra” és az “al-‘Akīdāt” törzsek sejkjeinek és vezetőinek meggyilkolása eredményeként történt és a tüntetések követelték a “Qasad” és a Nemzetközi Koalíció kivonását népi fegyveres ellenállással fenyegetve.
Washington a közvetítés útjait keresi az arabok és a kurdok között, miután csődöt mondott szövetsége kiterjesztésével a konfliktus kézben tartására abban a térségben, ahol az ország olajtartaléka és mezőgazdasági hátországa található. Egyben meg is akarja ragadni a törzsi kártyát a Teherán-Moszkva tengellyel szemben, illetve a “Qasad” kártyát, mint azon szárazföldi erők gerincét, melyek biztosítják a megszállást Kelet-Szíriában.
Ennek a szaúdi jelenlétnek az oka, melyet Washington akar, ha a kiszivárgott hírek igazak, először is a törzsi kapcsolat jelenléte a legerősebb törzsek közt, melyek közt a legnagyobbak Kelet-Szíriában az “al-Baqqāra” és az “al-‘Akīdāt” azokkal a törzsekkel, melyek egészen Szaúd-Arábiát érnek el. Másodszor viszont, mert Washington mostmár teljesen túlterhelt, főként a törzs düh óta, mely egyre fokozódik és több területre kiterjedő tüntetésekben jelent meg a térségben. Merthogy őrjáratai és erői célpontjai lesznek a törzsknek, akiket nagymértékben provokálnak az amerikai megszállók viselkedése, nyomukban pedig a “Qasadé”, mely a területen mindenre rákényszeríti a maga katonai és kereskedelmi akaratát.
Innen fogva világos, hogy Washington azt akarja, hogy legyen itt egy kirakatban lévő erő, mely kordában tartja, vagy felfogja a törzsi dühöt a törzsi kapcsolat kihasználásával. De egyben fenn is akarja a tartani a “Qasadot”, mert még mindig az jelenti a szárazföldi erők azon koncentrációját, melyre támaszkodhat, akár mint az olajmezők őrei, melyek Kelet-Szíriában vannak, vagy mint Washington érdekeltségeinek őrizői a térségben.
Emlékezetes, hogy ez a program már régi. Korábban több mint tíz évvel ezelőtt a szaúdi hírszerzési tiszt, Anwar ‘Ašqī beszélt erről az ügyről a Council of Foreign Affairs előtt New Yorkban. Azt mondta, hogy lennie kell egy kurd államnak kapcsolatban állva “Izraellel” a szír térségben. A tervezetek elérnek egészen Jemenig és Etiópiáig, most pedig azt látjuk, hogy “Izrael” katonai támaszpont épít Szokotrán aktív öböl támogatással.
Tehát Amerika adja ki a parancsokat, a végrehajtást Rijád és Abū Zabī végzi, az elsődleges és alapvető haszonélvező pedig “Izrael” minden helyzetben.
A szaúdi és emirátusi szerepek vágyai továbbra sem világosak az Eufrátesztől keletre, ám várható, hogy a szaúdi erők megerősítik jelenlétüket szír földön mire véget ér az egyhónapos határidő, amit az “al-‘Akdāt” törzs adott a koalíciónak a “Qasad” kivonására és a térség katonai és polgári irayításának átadására azon meg nem erősített jelentések fényében, melyek szerint fokozódik a koalíciós célpontok elleni csapásmérés. Ezek közt a legutolsó az “al-‘Umar” olajmezőt vette támadta pár nappal ezelőtt.
تحرك إماراتي-سعودي شرق سوريا.. مساع أميركية لتثبيت الاحتلال وابتزاز دمشق
الكاتب: الميادين نت المصدر: الميادين 3 ايلول 23:00
في الشرق السوري تحرك إماراتي سعودي بدفع أميركي، والهدف محاولة تكريس الاحتلال في المنطقة، والغائب الحاضر “إسرائيل”، فكيف يوظَّف التعاون الإماراتي الإسرائيلي على الصعيد الاستخباري
حتى اللحظة تحدثت الأنباء عن وصول قوات سعودية إلى قاعدة “الشدادي” الأميركية شمال سوريا قبل أيام، وهي قوة كات تابعة للتحالف الدولي وكانت في قاعدة “التاجي” في العراق.
لكن على اعتبار أن هذه القوة لم تغادر حتى اللحظة رغم مرور وقت حوالي أسبوع، هذا ما استدعى التحليل أنه ربم تكون طليعة القوات السعودية التي ستحل مكان قوات التحالف الدولي، بحسب الكثير من التسريبات التي تحدثت عن هذا الأمر في الآونة الأخيرة، خاصة أن وجود قوات برية أميركية في هذه المنطقة بات عبئاً على واشنطن، وبات يستنزف القوات الخاصة الأميركية التي تتواجد في هذه المنطقة.
وكان يمكن للخبر أن يتوقف هنا، لكن ما نشرته وكالة الأناضول التركية عن تقديم الإمارات دعماً استخباراتياً كبيراً للقوات الكردية خلال العامين الماضيين بعد لقاءات سرية مع قادة عسكريين كرد، وإرسال ضباط وعناصر استخبارات وخبراء تقنيين يفتح السؤال عن المساعي الأميركية عن توزيع الأدوار بين الرياض وأبو ظبي في شرق سوريا.
الدعم الإماراتي لـ”قسد” أشبه بتقاسم الأدوار التي وزعتها واشنطن على كلا الطرفين السعودي والإماراتي، الدور الإماراتي ينضوي على الدور الاستخباري والدعم الذي تقدمه للقوات الكردية من أجل هدف سياسي، فالإمارات على عداء مع الجانب التركي، لذلك من أهدافها ومن مصالحها أن تقوم بدعم طرف معادي لأنقرة ويستفزها وجوده على حدودها الجنوبية.
بالمقابل، في طيات هذا الدعم، هناك العنصر الإسرائيلي وهو ليس خافياً، ويقوم بدعم القوات الكردية، وآخرها ما قامت به “قسد” وما يسمى بالإدارة الذاتية بإعطاء تفويضاً لرجل أعمال إسرائيلي لعقد صفقات وتوقيع عقود مع شركات أميركية لشراء النفط السوري.
والسعودية من جهتها، تتولى الشق الذي يتعلق بالعشائر، لأن واشنطن تريد استكمال المشروع الذي بدأته منذ بداية الحرب على سوريا بفصل شرق البلاد عن غربها وبالتالي تريد أن تستثمر هذا المشروع بإدخال العنصرين السعودي والإمارتي، لإرضاء الطرفين، العشائر والكرد، وإيجاد منطقة وسط بينهما، خاصة بعد أن وصلت الخلافات لدرجة كبيرة جداً أي المواجهة المسلحة.
واشنطن الساعية إلى تخفيف الغضب العشائري، تلجأ إلى الرياض كما يبدو لاستثمار الرابط العشائري أولاً، ومنح العشائر تطمينات تجاه ثقل القرار الكردي في المنطقة، الذي استفزهم وأخرج عشرات المظاهرات ضدهم، امتدت إلى أكثر من منطقة، على خلفية اغتيال شيوخ ووجوه من قبيلتي “البقارة” و”العكيدات” واحتجاجات طالبت بخروج “قسد” والتحالف الدولي، مع التهديد بالمقاومة الشعبية المسلحة.
واشنطن تبحث عن طرف يتوسط التباين بين العرب والكرد، بعد فشل توسيع تحالفهما لإحتواء التوتر في منطقة تعد خزان البلاد النفطي وسلته الغذائية، وإمساك ورقة العشائر ضد محور طهران- موسكو، وورقة “قسد” العمود الفقري للقوات البرية التي تكرس احتلال الشرق السوري.
هذا التواجد السعودي الذي تريده واشنطن في حال كانت التسريبات صحيحة، سببه أولاً، وجود رابط عشائري بين أقوى العشائر وأكبرها في الشرق السوري “العكيدات والبقارة” مع عشائر تمتد إلى السعودية. ثانياً، لأن واشنطن باتت تعي تماماً خاصة بعد الغضب العشائري الذي تصاعد وامتد كاحتجاجات في أكثر من منطقة، بأن دورياتها وقواتها ستكون هدفاً لأبناء العشائر الذين يستفزهم بشكل كبير جداً تصرف الاحتلال الأميركي وخلفه “قسد” التي تتفرد بالقرار العسكري والتجاري وكل شي في هذه المنطقة.
لذلك، واضح أن واشنطن تريد أن يكون هناك قوة كواجهة تستطيع أم تمتص غضب العشائر من خلال استغلال الرابط العشائري، وأيضاً هي تريد الاحتفاظ بـ”قسد” لأنها لاتزال تشكّل ركيزة للقوات البرية التي تعتمد عليها واشنطن سواء لحراسة حقول النفط التي تتواجد في الشرق السوري، أو حتى مصالح واشنطن في هذه المنطقة.
يذكر أن هذا المشروع قديم، فقد سبق لضابط الاستخبارات السعودي، أنور عشقي، أن تحدث حول هذا الموضوع في مجلس العلاقات الخارجية في نيويورك، قبل أكثر من 10 سنوات، وقال يجب أن يكون هناك دولة كردية على علاقة بـ”إسرائيل” في المنطقة السورية، ومشاريع تصل عبر اليمن إلى أثيوبيا، ونحن نجد الآن إقامة “إسرائيل” لقاعدة في سقطرى، بمساعدة من دول خليجية تطبع فعلياً.
لذا، فإن الأوامر تصدر عن أميركا، والتنفيذ على الرياض وأبوظبي، والمستفيد الأول والأساسي هو “إسرائيل” في جميع الحالات.
ويبقى من غير الواضح ملامح الدور الإماراتي أو السعودي شرق الفرات، بانتظار تثبيت القوات السعودية لوجودها على الأراضي السورية وانتهاء مهلة الشهر التي منحتها قبيلة “العكيدات” للتحالف لإخراج “قسد” وترك حكم المنطقة عسكرياً ومدنياً في ظل الأنباء غير المؤكدة عن تصاعد ضرب أهداف للتحالف، آخرها كان باستهداف حقل “العمر” منذ عدة أيام.