A marokkói király: az autonómia a legmegfelelőbb megoldás Nyugat-Szahara ügyére

http://www.almayadeen.net/news/politics/1357697/%D9%85%D9%84%D9%8

 

November 07 12:07

Al-Mayadeen net

A marokkói király megerősíti ismét, hogy Nyugat-Szahara térsége marokkói és azt mondja, hogy a megoldást erre a válságra az autonómia testesíti meg.

A marokkói király, VI. Muḥammad ismét megerősítette, hogy a “a Szahara marokkói tekintettel az ENSZ és az ENSZ BT megközelítésére” – szavai szerint.

Azt mondta, hogy “a királyság igazságosságának és tervezeteinek igazságossága egy alkalmazható, politikai és racionális megoldásban ölt testet”, kiegészítve tegnap, csütörtök este tartott beszédét a “Zöld Menet” 44. évfordulájának alkalmából, mondván “ez a megoldás az autonómiában ölt testet tekintettel e megoldás komolyságára és őszinteségére, ám annak egyetlen útja a királyság szuverenitásának teljes tiszteletben tartásán keresztül vezet.”

Azzal folytatta, hogy “ezt az irányvonal megerősítést nyer ha számos ország visszavonja elismerését a képzeletbeli entitástól (utalva a szeparátista Polisario Frontra), rámutatva, hogy eddig “163 ország a világon elismerte ezt az entitást.”

A marokkói király arra is utalt, hogy “a Zöld Menet emléknapja az uralkodócsalád és a nép közti együttműködés legjobb kifejeződésére nyúlik vissza és ez bizonyítéka az ország erejének, hogy feloldja azon kihívásokat, amikkel szembenéz.” Megerősítette, hogy “a menet mindig a királyság összes régiójának a felvirágoztatására és fejlesztésére ösztönöz minket beleértve a Szahara térségét is, ami összekötő kapocsként szolgál számunkra Marokkó és az afrikai kontinens között.”

Nyugat-Szahara területe több mint 266 négyzetkilométer és Afrika északnyugati részén terül el, amit keletről Algéria, délről Mauritánia, északról Marokkó, nyugatról pedig az Atlanti-óceán határol. A Szahara [Nyugat-Szahara] lakossága megközelítőleg 383 ezer fő egy 2005-ös statisztika szerint, melynek 25%-a a Szaharán kívül menekülttáborokban él az algériai Tindūf-ban.

A Nyugat-Szaharáért folytatott konfliktus 1975-re nyúlik vissza, amikor a térség spanyol gyarmatosítás alatt állt, akkor már több mint 90 éve. 1974-ben Spanyolország elfogadta az ENSZ felhívását egy népszavazás megrendezéséről a szaharai lakosság jövőjét meghatározandó. Néhány hónap után az ENSZ-t meglepetésként érte a kérés mind Marokkó, mind Mauritánia részéről, amelyet a Nemzetközi Döntőbíróság Bíróság felé nyújtottak be történelmi igazságaikat vonultat a fel benne a térségre és szuverenitásuk kiterjesztésére a térség fölé. Miután a bíróság megvizsgálta az ügyet és mélységében megvitatta, kiadta híres ajánlását 1975 október 16-án, melyben az áll, hogy minden tárgyi bizonyíték és a bíróságnak beterjesztett információ alapján nem állapítható meg jogi kötelék az ügyben, amire hatna az 1514-ben a térség gyarmatosítását rendező remdelkezés hatna. A térség jövőjének alapvetése pedig a szabad önkifejezés útja a térség lakossága részéről.

Marokkó és Mauritánia azonban elutasította a bíróság végzését. Marokkói csapatok nyomultak be a térségbe északról, illetve mauritaniaiak délről. A két ország erői hamarosan a Polisario Fronttal találtak szembe magukat. Ez a Népi Felszabadítás Mozgalma Nyugat-Szaharában, melyet 1973 május 10-én alapítottak Nyugat-Szahara felszabadítására a spanyol gyarmatosítás alóli felszabadítás érdekében. 4 év leforgása alatt a Polisario Front képesnek bizonyult Mauritánia kiszorítására a küzdelemből az 1979-es Algíri Egyezmény elfogadásával, hogy aztán a háború immár csak Marokkó és a Front között folytatódjon, mígnem az ENSZ képes nem lett közvetíteni egy tűzszünet érdekében a két fél között 1991 szeptemberében. Ekkor az az ígéret született, hogy népszavazást fognak rendezni a térség végleges helyzetét meghatározandó. Ekkor egy ENSZ küldöttség állt fel a népszavazás megrendezésére a Polisario által ismert Nyugat-Szaharában, elfogadva az ENSZ 1991 áprilisi 690-es számú határozatát. Ám a népszavazást mind a mai napig nem került megrendezésre.

 


ملك المغرب : الحكم الذاتي الحل الأمثل لقضية الصحراء الغربية

 

07 تشرين ثاني 12:07

الميادين نت

الملك المغربي يؤكد مجدداً أن إقليم الصحراء الغربية مغربي، ويقول إن الحل لهذه الأزمة يتمثل في الحكم الذاتي

أكد الملك المغربي الملك محمد السادس مجدداً أن “الصحراء مغربية وفق المقاربة التي تنهجها الأمم المتحدة ومجلس الأمن الدولي”، وفق تعبيره

وقال إن “عدالة قضية المملكة ومشروعيتها، متجسدة في حل عملي وسياسي وواقعي”، مضيفاً في خطاب له مساء أمس الأربعاء بمناسبة الذكرى الـ 44 لـ”المسيرة الخضراء”، إن “هذا الحل يتمثل في الحكم الذاتي بالنظر إلى جدية ومصداقية هذا الحل، ولكونه السبيل الوحيد للتسوية في إطار الاحترام التام لسيادة المملكة”

وتابع “هذا التوجه يعزز من خلال سحب عدد من الدول اعترافها بالكيان الوهمي (في إشارة إلى جبهة البوليساريو الانفصالية)”، لافتاً إلى أن “163 دولة في العالم لك تعترف بهذا الكيان”

كما أشار الملك المغربي إلى أن “ذكرى المسيرة الخضراء تعد أحسن تعبير عن التلاحم القوي بين العرش والشعب، ودليل على قدرة البلاد على رفع التحديات التي تواجهها”، وأكد أنها “مسيرة دائمة تدفعنا إلى النهوض بتنمية جميع أقاليم المملكة، ومنها الأقاليم الصحراوية التي تعد صلة وصل بين المغرب والقارة الإفريقية”

وتبلغ مساحة الصحراء الغربية 266 ألف كلم مربع تقع شمال غرب أفريقيا وتحدّها الجزائر من الشرق وموريتانيا من الجنوب والمغرب من الشمال والمحيط الأطلسي من الغرب. يبلغ عدد سكان الصحراء قرابة الـ 383 ألف نسمة حسب إحصائية 2005، يعيش  25% منهم خارج الصحراء في مخيمات اللاجئين في بتندوف الجزائرية

يعود النزاع على الصحراء الغربية إلى سنة 1975 عندما كان الإقليم مستعمرة إسبانية لأكثر من 90 عاماً. وفي سنة 1974 وافقت إسبانيا على طلب الأمم المتّحدة لتنظيم استفتاء حول تقرير مصير الشعب الصحراوي، بعد أشهر تفاجأت الأمم المتّحدة بطلبٍ تقدم به كل من المغرب وموريتانيا إلى محكمة العدل الدولية في لاهاي يدّعيان فيه بأحقيتهما التاريخية في الاقليم وسيادتهما عليه. وبعد دراسة المحكمة للموضوع ومناقشته بعمق أصدرت رأيها الاستشاري الشهير في 16 تشرين الأول/أكتوبر 1975، والذي ينصّ على أن جميع الأدلّة المادية والمعلومات المُقدّمة للمحكمة لا تُثبت وجود أي روابط قانونية من شأنها التأثير على تطبيق القرار 1514 المُتعلّق بتصفية الاستعمار ومبدأ تقرير المصير عن طريق التعبير الحُر لسكان الإقليم

لكنّ المغرب وموريتانيا رفضتا حكم المحكمة ودخلت قوات مغربية الإقليم من الشمال بينما دخلت قوات موريتانية من الجنوب. وسرعان ما واجهت القوتان جبهة البوليساريو، وهي حركة التحرير الوطني في الصحراء الغربية التي تأسّست في 10 أيار/ مايو 1973 من أجل تحرير الصحراء الغربية من الاستعمار الإسباني، وفي غضون 4 سنوات استطاعت جبهة البوليساريو أن تُخرِج موريتانيا من الصراع بموجب اتفاقية الجزائر 1979 لتستمر الحرب بين المغرب والجبهة إلى أن توسّطت الأمم المتّحدة لوقف إطلاق النار بين الطرفين في أيلول/سبتمبر 1991، مع الوعد بإجراء تنظيم استفتاء لتحديد الوضع النهائي للاقليم، حيث أنشئت بعثة الأمم المتّحدة لتنظيم الاستفتاء في الصحراء الغربية المعروفة اختصاراً بالمينورسو بموجب قرار مجلس الأمن الدولي رقم 690 في نيسان/أبريل 1991، لكن لم يتم تنظيم الاستفتاء إلى يومنا هذا