Forrás: al-Mayadeen net 2021 december 30 18:25
Az új tehervonat projekt összeköti Pakisztánt, Iránt és Törökországot. Gazdasági fontossága abban rejlik, az árúk szállítási költségét lecsökkent 50%-kal a tengeri szállításhoz képest, miképp a szállítás idejét is 80%-kal leszűkíti.
Sok kétség után, hogy vajon valóban megvalósítható-e, a török Isztambul városa immár várja az ITI tehervonat érkezését, ami egy tíz évig húzódó késlekedés után össze fogja kötni Pakisztánt és Törökországot Iránon keresztül.
Az Eco Container Train beruházás első útja december 21-én indult útnak a pakisztáni főváros Iszlámábád Marghalla állomásáról egy ünnepség keretében, amin részt vettek a három ország tisztségviselői.
A helyzetkép
A tehervonat projekt kivitelezése 2009-ben indult meg azzal a céllal, hogy összekösse a három várost, Iszlámábádot, Teheránt és Isztambult egy kereskedelmi vonallal, mely 1990 kilométeren át húzódik Pakisztánon belül, 2603 kilométeren keresztül iráni területeken át, majd 1950 kilométer át Törökországban. Csakhogy Pakisztánban sok nehézség gátolta a beruházás valódi megindulását.
A vasúti utazás teljes távolsága közel 6543 km összesen. Gazdasági fontossága abban rejlik, az árúk szállítási költségét lecsökkent 50%-kal a tengeri szállításhoz képest, miképp a szállítás idejét is 80%-kal leszűkíti, így csak 10 nap alatt célba ér, míg a következő szakaszban ennek hossza 7 nap lesz.
A sorok között
- Az új projekt megindulása történelmi eseményt jelent, amint azt Šah Maḥmūd Qurayšī pakisztáni külügyminiszter ki is fejezte, úgy írta le, hogy a vasút óriási lehetőségeket rejt és üzembe helyezése ígéretes politikai és gazdasági érdek a három ország számára.
- Ami Törökországot illeti, a projekt része Ankara azon álmának, ami az országot a globális kereskedelem közlekedési csomópontjává változtatja. A Török Vasúti Igazgatóság jelzései szerint valóban jelenleg 10 nemzetközi vonat van mozgásban Kína és Európa között török területeken keresztül. Az Isztambul-Teherán-Iszlámábád vonal mellett ott van a Zangazur szárazföldi folyosó tervezet is, ami Törökországot Örményországon keresztül fogja összekötni Azerbajdzsánnal. Emellett Törökország tárgyalások folytat az Emirátusokkal egy szárazföldi szállítmányozási útvonal tervezet életre hívásáról, mely a két országot iráni területeken át kötné össze.
- Ami Pakisztánt illeti, az új projekt horizontot jelent majd az út megnyitására Közép-Ázsia és Európa felé, emelett pedig alapot teremt a kereskedelmi kapcsolatok erősítésére. Iszlámábád azt is reméli, hogy létrejön majd az összekötő útvonal a jövőben a kínai “Út és Öv” kezdeményezés keretében. A pakisztáni külügyminiszter arról is beszélt, hogy a projekt hozzá fog járulni “a diplomácia és a gazdaság megerősítéséhez”. Ezt erősíteni látszik vállalásait, amit pár nappal korábban ország parlamentje előtt tett, mely szerint ez megőrzi Pakisztán gazdasági szuverenitását.
- Az egyik legfontosabb kihívás, amivel a projekt valódi megindítása szembenézett az utóbbi évek során az az adminisztratív nehézségek voltak, amiket az Iránra kényszerített amerikai szankciók jelentettek. Ebből következőleg a projekt jelenlegi megindulása nagy eredményt jelent Teherán számára. Az olyan gazdasági haszon mellett, mint az átmenő forgalom utáni illeték, ez munkalehetőségeket is teremt és növeli az árú és szolgáltatások cseréjének mértékét. A tervezet megindulása kaput nyit további projektek előtt is, mely hozzásegíti Iránt, hogy az ázsiai áruforgalomban központi szerepet játszon.
- Az új útvonal nem korlátozódik majd a jelenlegi felekre, mivel nyitva áll további országok felé is, mint India, vagy Banglades. Ezzel ezek az országok is részeseivé válnak a projektnek, hogy ezzel gyorsabb szállítási útvonalat érjenek el a Közel-Keletre és Európába. Ehhez adódik még Irán, Törökország és Pakisztán azon szándéka is, hogy át új útvonal kapcsolat legyen Európa és Ázsia között Isztambul városán keresztül, ahol megvan az ehhez szükséges infrastruktúra a Marmara-csatorna révén.
Mi következik?
‘Erfān Šāhzād Tākālefī, az Eurázsia Szarva Intézet alapítvány elnöke szerint “az új vonal fenntarthatóságot, újítást és gazdaságosságot jelent. Mindenképpen szükséges a jelenlegi tehervasúti útvonal hálózat fejlesztése”. Ennek keretében Pakisztán tűnik a gyenge láncszemnek, a szükséges infrastruktúra hiánya miatt, amire építeni lehetne a jövőben.
Mindezek mellett világosan kiütköznek a biztonsági szempontok is, mivel az új útvonal nehéz hegyvidéki területeken halad át Baludzsisztánban, míg el nem ér a pakisztáni-iráni határhoz, ahol fegyveres csoportok működnek ezen a területen. Ezáltal pedig magas fokú biztonsági együttműködésre van szükség a tervezet partnerei között.
Kép: 10 év késés után elindult az első tehervonat az útjára a Marghalla állomásról Iszlámábádban.
المشهد | ماذا وراء مشروع الربط البري بين باكستان وإيران وتركيا؟
المصدر: الميادين نت 30 كانون الأول 18:25
يربط مشروع قطار الشحن الجديد بين باكستان وإيران وتركيا، وتكمن أهميته الاقتصادية في أنه يقلّل تكلفة نقل البضائع بنسبة 50% مقارنة بالنقل البحري، كما أنه يختصر مدة النقل بنسبة 80%
بعد كثير من التشكيك في جدواه الفعلية، تنتظر مدينة إسطنبول التركية وصول قطار شحن (ITI)، سيربط باكستان بتركيا عبر إيران، بعد تأخير دام 10 سنوات.
كانت الرحلة الأولى من مشروع (Eco Container Train) انطلقت من محطة “مارغالا” في العاصمة الباكستانية إسلام آباد في 21 من الشهر الجاري، ضمن مراسم شارك فيها مسؤولون من الدول الثلاث.
المشهد
دخل مشروع قطار الشحن حيزَّ التنفيذ عام 2009، بغرض ربط المدن الثلاث، إسلام آباد وطهران وإسطنبول، بخط تجاري، يمتد على مسافة 1990 كم داخل باكستان، و2603 كم في الأراضي الإيرانية، و1950 كم في تركياـ لكن تعقيدات كثيرة في باكستان حالت دون الانطلاق الفعلي للمشروع.
يبلغ الطول الإجمالي لرحلة القطار نحو 6 آلاف و543 كيلومتراً. وتكمن أهميته الاقتصادية في أنه يقلّل تكلفة نقل البضائع بنسبة 50% مقارنة بالنقل البحري، كما أنه يختصر مدة النقل بنسبة 80%، لتصل إلى 10 أيام فقط، على أن تبلغ 7 أيام في مرحلة لاحقة.
بين السطور
يمثّل انطلاق المشروع حدثاً تاريخياً، كما وصفه وزير الخارجية الباكستاني شاه محمود قريشي، إذ يتمتّع خط السكك الحديدية بإمكانات هائلة، ويشكل بدء العمل فيه مصالحَ تجارية وسياسية واعدة للدول الثلاث.
بالنسبة إلى تركيا، المشروع جزء من حلم أنقرة بتحويل البلاد إلى عقدة مواصلات تجارية عالمية. ووفقاً لبيانات إدارة السكك الحديدية التركية، هنالك فعلاً 10 قطارات دولية تتحرك اليوم بين الصين وأوروبا عبر الأراضي التركية. وإلى جانب خط إسطنبول – طهران – إسلام آباد، هناك مشروع ممر زنغازور البري، والذي سيربط تركيا بأذربيجان عبر أرمينيا، بالإضافة إلى مباحثات تخوضها تركيا مع الإمارات من أجل تفعيل مشروع خط نقل بري بين البلدين عبر الأراضي الإيرانية.
بالنسبة إلى باكستان، يشكّل المشروع الجديد أُفُقاً لفتح الطريق إلى آسيا الوسطى وأوروبا، بالإضافة إلى أنه يوفّر قاعدة لتعزيز العلاقات التجارية. كما تأمل إسلام آباد في أن يتم ربط الخط مستقبلاً بمبادرة “الحزام والطريق” الصينية. وإلى جانب الأهداف الاقتصادية، تحدّث وزير الخارجية الباكستاني عن مساهمة المشروع في “تعزيز الدبلوماسية الاقتصادية”، وهو ما يبدو تأكيداً لتعهُّده قبل أيام، أمام برلمان بلاده، المحافظةَ على السيادة الاقتصادية الباكستانية.
أحد أهمّ التحديات التي وقفت في وجه البدء الفعلي للمشروع، طوال السنوات الماضية، كان العقبات الإدارية التي تفرضها العقوبات الأميركية على إيران. وبالتالي، فإن إطلاق المشروع حالياً يمثّل إنجازاً كبيراً لطهران. وإلى جانب الفوائد الاقتصادية، كرسوم العبور وتوفير فرص العمل وزيادة حجم تبادل السلع والخدمات، فإن انطلاق المشروع سيفتح الباب أمام مشاريع أخرى تؤدي فيها إيران دوراً مركزياً في النقل الآسيوي.
ولن يقتصر الخط الجديد على أطرافه الحاليين، إذ تطمح دول أخرى، كالهند وبنغلاديش، إلى أن تكون جزءاً من المشروع من أجل تحقيق رابط نقل أسرع إلى الشرق الأوسط وأوروبا. يُضاف إلى ذلك سعيُ إيران وتركيا وإسلام آباد لأن يشّكل الخط الجديد رابطاً بين أوروبا وآسيا عبر مدينة إسطنبول، التي تحتوي بنية تحتية مؤهّلة لذلك من خلال نفق مرمرة.
ما هو المقبل؟
وفقاً لعرفان شاهزاد تاكالفي، الرئيس المؤسّس لمعهد القرن الأوراسي، فإنه “لجعل الخط الجديد مستداماً ومُجْدياً اقتصادياً، لا بد من تحسين المسارات الحالية لمحطات السكك الحديدية وقطارات الشحن”. وفي هذا الإطار، تبدو باكستان الحلقة الأضعف بسبب عدم توافُر بيئة تحتية ملائمة يمكن البناء عليها مستقبلاً.
إلى جانب ذلك، تبرز الاعتبارات الأمنية بصورة واضحة، إذ يمرّ الخط الجديد عبر المناطق الجبلية الصعبة في بلوشستان للوصول إلى الحدود الباكستانية الإيرانية، بحيث تنشط عناصر مسلَّحة في تلك المنطقة. وبالتالي، فإن تنسيقاً أمنياً عالياً سيكون مطلوباً بين أطراف المشروع